aşk diye mutluluk huzur diye kendini parçalar insan ama bir türlü ne aradığını kendi bile bilmez doğru düzgün.sürekli hayıflanır durur, hayatına dair bir sürü bahaneler bulur kendini mutsuz etmek için, mutlu olmayı düşlerken...herşeyden vazgeçtiği an bide bakar o düşlerinde yaşadığı hayatın ucundan tutuvermiş bile.şimdi asıl önemli olan o tuttuğu ipin farkına varmasıdır.ya sıkı sıkı sarılacaktır ipe kaybetmemek adına...yada elinin tersiye itiverecektir tüm düşlerini senelerce hayallerinde yaşatmamış gibi...
her yerde aşk acı çekmektir, aşk ağlamaktır, canının yanmasıdır, şöyledir böyledir yazıp durur insanlar gerçek aşkı yaşadıklarını düşünerek.aşk acı çekmek değildir bence...mutsuzluk da değildir.karşılıksız aşkın olduğunada inanmam ben yada önce sevdim haoşlandım sonra aa bi baktım aşık olmuşum!! yok böyle birşey bence. bazıları kendini aşık oldum sanıyor ya gidip dogru düzgün açılamıyor kendini yiyip bitiriyor.sonrada aman aşk acı çekmekmiş aşk şöyleymiş böyleymiş deyip duruyor.bazılarıda ıhı aşık oldum diyor bile bile hatalar yaparak kaybediyor sonra aglayıp sızlıyor.beyninde kurdukça kuruyor.düşündükçe kendini aşık sanıyor aşk acısı çekiyor zannediyor.oysa kendi de biliyor düşüne düşüne artık kendinde bir saplantı yarattığını o kişinin.
aşk!! ^eger gerçekten aşksa^ bir anda oluverir ilk gördüğün an!! anlatılacak bir duygu değil ama yaşanması mümkün ve muhteşem bir durumdur. aşk huzurdur...aşk mutluluktur...dünyayı sadece sevdiğinin çevresinde döndürmek değil o dünyayı beraber kucaklayabilmektir.onunla yeniden doğmaktır...aşk... saymakla bitmeyecek yada tarif edilemeyecek huzurdur...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder